การศึกษาประสิทธิภาพการเพิ่มปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ำ ของสิ่งประดิษฐ์ทำด้วยวัสดุราคาถูก ขณะทำการปล่อยน้ำเข้าบ่อคอนกรีต

Abstract

จากการศึกษาประสิทธิภาพการเพิ่มปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ำของสิ่งประดิษฐ์ทําด้วยวัสดุราคาถูก ขณะทําการปล่อยน้ำเข้าบ่อคอนกรีต โดยแบ่งการทดลองออกเป็น 3 ทรีทเมนต์ ๆ ละ 3 ซ้ำ ทําการทดลองในบ่อคอนกรีตขนาด 2.8 ม. x 3.2 ม. X 0.8 ม. จํานวน 3 บ่อ ผลปรากฏว่าทรีทเมนต์ที่ 1 คือปล่อยน้ำเข้าบ่อคอนกรีตโดยวิธีธรรมดา (ก๊อกน้ำ) ค่าเฉลี่ย DO ที่ระดับปากท่อ = 5.40 มก./ลิตร ค่าเฉลี่ย DO ที่ระดับความลึก 60 ซม., 30 ซม., 10 ซม. ภายหลังจากที่เปิดน้ำเต็มบ่อ = 6.59 มก./ลิตร ดังนั้นค่าเฉลี่ย DO ที่เพิ่มขึ้น = 1.19 มก./ลิตร หรือคิดเป็นอัตราค่าเฉลี่ย DO ที่เพิ่มขึ้น = 22.04% ทรีทเมนต์ที่ 2 คือปล่อยน้ำเข้าบ่อคอนกรีตโดยวิธีใช้ท่อพ่นฟอง อากาศในแนวราบ ค่าเฉลี่ย DO ที่ระดับปากท่อ 5.80 มก./ลิตร ค่าเฉลี่ย DO ที่ระดับ ความลึก 60 ซม., 30 ซม., 10 ซม. ภายหลังจากที่เปิดน้ำเต็มบ่อ = 7.61 มก./ลิตร ดังนั้น ค่าเฉลี่ย DO ที่เพิ่มขึ้น = 1.81 มก./ลิตร หรือคิดเป็นอัตราค่าเฉลี่ย DO ที่เพิ่ม 31.21% ทรีทเมนต์ที่ 3 คือ ปล่อยน้ำเข้าบ่อคอนกรีตโดยวิธีใช้ท่อพ่นฟองอากาศใน แนวตั้ง ค่าเฉลี่ย DO ที่ระดับปากท่อ = 6.23 มก./ลิตร ค่าเฉลี่ย DO ที่ระดับความลึก 60 ซม., 30 ซม., 10 ซม. ภายหลังจากที่เปิดน้ำเต็มบ่อ = 8.09 มก./ลิตร ดังนั้นค่าเฉลี่ย DO ที่เพิ่มขึ้น = 1.86 มก./ลิตร หรือคิดเป็นอัตราค่าเฉลี่ย DO ที่เพิ่มขึ้น = 29.86% ดังนั้น วิธีการปล่อยน้ำเข้าบ่อคอนกรีตโดยใช้ท่อพ่นฟองอากาศในแนวราบ สามารถเพิ่มปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ำ (DO) ได้มากกว่าวิธีการปล่อยน้ำเข้าบ่อคอนกรีตโดยวิธีธรรมดา (ก๊อกน้ำ) = 1.81 - 1.19 = 0.62 มก./ลิตร และวิธีการปล่อยน้ำเข้าบ่อคอนกรีตโดยใช้ท่อพ่นฟองอากาศในแนวตั้ง สามารถเพิ่มปริมาณออกซิเจนที่ ละลายในน้ำ (DO) ได้มากกว่าวิธีการปล่อยน้ำเข้าบ่อคอนกรีตโดยวิธีธรรมดา (ก๊อกน้ำ) = 1.86 - 1.19 = 0.67 มก./ลิตร