การพัฒนาดัชนีชี้วัดความสำเร็จอย่างยั่งยืนของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนชีววิถีตำบลน้ำเกี๋ยน อำเภอภูเพียง จังหวัดน่าน

Abstract

ประเทศไทยสนับสนุนให้มีการต่อยอดภูมิปัญญาท้องถิ่นในรูปแบบวิสาหกิจชุมชนเพื่อสร้างรายได้เสริมแก่ประชาชนแต่ในขณะที่มีวิสาหกิจชุมชนไม่กี่แห่งที่ประสบความสำเร็จ งานวิจัยนี้จึงพยายามที่จะนำเสนอวิสาหกิจชุมชนที่ประสบความสำเร็จในระดับสูงสุด ตลอดจนมุ่งศึกษาถึงการบริหารและการจัดการ การมีส่วนร่วมของสมาชิก ความสำเร็จอย่างยั่งยืน และการพัฒนาดัชนีชี้วัดความสำเร็จอย่างยั่งยืนของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนชีววิถี ตำบลน้ำเกี๋ยน อำเภอภูเพียง จังหวัดน่าน ดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสัมภาษณ์จากสมาชิกวิสาหกิจชุมชนจำนวน 256 คน และชุดคำถามสำหรับผู้บริหารและคณะกรรมการบริหารวิสาหกิจชุมชนจำนวน 20 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา สถิติเชิงอนุมาณ การวิเคราะห์สามเส้า และการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงเหตุผล ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มสมาชิกเกือบสองในสาม (64.45%) เป็นเพศหญิงอายุเฉลี่ยประมาณ 44 ปี จบการศึกษาในระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ ปวช.-ปวส. (33.99%) ประกอบอาชีพเกษตรกรรมเป็นอาชีพหลักมากที่สุด (35.94%) โดยกลุ่มตัวอย่างทั้งหมดไม่เคยได้รับความช่วยเหลือจากทางภาครัฐและไม่มีการสร้างเครือข่ายแต่อย่างใดในขณะที่สมาชิกในกลุ่มวิสาหกิจชุมชนมีความแนบแน่นอยู่ในระดับมาก (ค่าเฉลี่ย 4.49) มีส่วนร่วมในกิจกรรมกับกลุ่มหรือองค์กรอื่น ๆ ในระดับมากเช่นกัน (ค่าเฉลี่ย 4.49) กลุ่มตัวอย่างมากกว่าครึ่งได้รับข้อมูลข่าวสารด้านวิสาหกิจชุมชนเป็นประจำ (54.68%) และส่วนใหญ่ (82.82%) กลุ่มตัวอย่างเป็นสมาชิกในชุมชนผู้ร่วมก่อตั้งกลุ่มวิสาหกิจชุมชน ในขณะที่สมาชิกกลุ่มวิสาหกิจชุมชนมีส่วนร่วมในการบริหารจัดการในภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (ค่าเฉลี่ย 4.53) เมื่อพิจารณาถึงความสำเร็จอย่างยั่งยืนพบว่า ความสำเร็จด้านสังคมอยู่ในระดับมากที่สุด (ค่าเฉลี่ย 4.55) รองลงมาคือด้านสิ่งแวดล้อม (ค่าเฉลี่ย 4.25) และด้านเศรษฐกิจ (ค่าเฉลี่ย 2.80) โดยพบเพียง 1 ปัจจัยที่เป็นดัชนีชี้วัดความสำเร็จอย่างยั่งยืนของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนชีววิถีในภาพรวมคือ ความแนบแน่น