ความสุขของคนเชียงใหม่

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินความอยู่ดีมีสุขเชิงอัตวิสัยหรือความสุขของคนในจังหวัดเชียงใหม่ และพัฒนาแบบประเมินความสุขระดับบุคคลอย่างง่าย โดยใช้ข้อมูลปฐมภูมิจัดเก็บจากตัวอย่าง ที่ได้จากการสุ่มแบบ หลายขั้นตอน (Multi-stage sampling) จำนวน รวมทั้งสิ้น 465 ราย โดยแบ่งตัวชี้วัดความอยู่ดีมีสุขเชิงอัตวิสัยเป็น 2 องค์ประกอบหลัก คือ 1) ความสุข และ 2) ความพึงพอใจในชีวิต ซึ่งปรับปรุงตัวชี้วัดจากแนวทางการวัดความอยู่ดีมีสุข เชิงอัตวิสัยของ OECD ผลการศึกษาพบว่าคนเชียงใหม่ประเมินตนเองว่ามีความสุขโดยเฉลี่ยในระดับ 7.62 (จาก 10) และมีความพึงพอใจในชีวิตในระดับ 7.89 โดยคนที่อาศัยอยู่ในชุมชนชนบทมีความอยู่ดีมีสุขในระดับที่สูงกว่าคนใน ชุมชนเมือง ทั้งนี้ปัจจัยที่มีผลต่อระดับความอยู่ดีมีสุขอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ ระดับรายได้และการเข้าร่วม กิจกรรมสาธารณะของชุมชน ในทิศทางเดียวกัน จากผลการวิเคราะห์นี้ ชี้ให้เห็นว่าหากภาครัฐต้องการยกระดับความ อยู่ดีมีสุขของคนในจังหวัดเชียงใหม่ ควรมุ่งเน้นการพัฒนาเศรษฐกิจ และการสร้างสรรค์กิจกรรมจิตอาสาในชุมชนให้มากขึ้น คำสำคัญ: ความอยู่ดีมีสุขเชิงอัตวิสัย ความพึงพอใจในชีวิต เชียงใหม่